အားလံုးကိုရိတ္သိမ္းတယ္

ဒီေန႔လစာထုတ္လာတယ္ဆိုေတာ့ဂတိေပးထားတဲ့အတိုင္း တိုက္ေကာ နဲ႔ အမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္ေကၽြးေမြးရေတာ့မယ္ေပါ့
ဒီေန႔ က်ေနာ္တို႔နားကဆိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္းပိတ္ေနေတာ့ မတတ္သာတဲ့အဆံုး ဒီရပ္ကြက္ထဲက မၾကိဳက္ဆံုး ေဒၚေခြးမရဲ့ စားေတာ္ေဂဟာၾကီးကို ခ်ီတက္လာရေတာ့တယ္ ေဒၚေခြးမဆိုတဲ့နာမည္ကိုသူ႔အလုပ္သမားေတြပဲေပးသြားတာပါ
သူ႔ဆီမွာဘယ္အလုပ္သမားမွ ၾကာၾကာမျမဲဘူး တခုမဟုတ္ တခုျပႆနာတက္ျပီး ဒိုးၾကတာခ်ည္း ခုဆိုသူ႔ဆိုင္မွာ အိႏၵိယအလုပ္သမားေတြခ်ည္း ကုလားေတြက တူေပ ဒဏ္ေပခံႏိုင္တာကိုး အဆဲလည္းသိပ္မမႈဘူးေလ..၊ တ႐ုတ္ဆိုင္မွာကုလားအလုပ္သမားေတြခ်ည္းဆိုကတည္းက စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့ေပါ့
ျမန္မာအလုပ္သမားေလာကမွာသူ႔နာမည္အမွန္ကိုဘယ္သူမွမသိၾကဘူး ေဒၚေခြးမ ေဟ့ ဆိုလိုက္ရင္ေတာ့ ေၾသာ္… ဟို ေစာက္က်က္သေရမ႐ွိတဲ့အခြက္ၾကီးနဲ႔ တ႐ုတ္မကိုေျပာတာလား? အင္း ေဆာရီးကြယ္ လွ်ာမွာျမက္ေပါက္ျပီးပဲအေသခံလိုက္ေတာ့မယ္ သူ႕ဆီေတာ့မလုပ္ဘူး.... ဟုတ္ကဲ့ ရပ္ကြက္မွာအဲေလာက္ကိုနာမည္ၾကီးပါတယ္ တ႐ုတ္မစင္စစ္ကေန “ေဒၚေခြးမ” ဆိုတဲ့ဗမာနာမည္ကိုရထားတာသာၾကည့္ေတာ့ မယားဆိုးလို႕ လင္က အေကာင္းလားဆိုေတာ့ လင္ကလည္းအေကာင္းမဟုတ္ပါဘူး မ မွန္ရင္လူမ်ိဳးမေ႐ြး ဘာသာမေ႐ြး အသားအေရာင္မေ႐ြး အသက္အ႐ြယ္မေ႐ြး ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေ႐ြး ေၾကာင္ေတာင္ႏိႈက္တဲ့ေနရာမွာ ေတာ့ နာမည္အလြန္ၾကီးပါေပတယ္ ထားေတာ့ ထားေတာ့ … ေျပာရတာ ပါးစပ္သနပ္၏ ။
ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေရေႏြးအိုးနဲ႔စားစရာေတြမွာလိုက္တယ္ ထံုးစံအတိုင္း ေဒၚေခြးမရဲ့ ေစာက္သံၾကီးက ဟိုနား ဒီနားကေန က်က္သေရမ႐ွိထြက္ထြက္လာေနတယ္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းေလစြ

အမင္းကလူပံုစုတ္သေလာက္သူ႔ေကာင္မေလးကအလန္းေလး ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ယူၾကေတာ့မွာ..
…..ယူေနစရာလိုေသးလို႕လားကြာ တခ်ိန္လံုးယူေနတာပဲ... က်ေနာ္ကစေတာ့အမင္းက ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာနဲ႔ .. ေအးကြ ခုဟာက ဒီငါတို႔ႏိုင္ငံမွာစတိုင္လိုျဖစ္ေနျပီေပါ့ကြာ living together … မယူေသးဘဲ ခ်စ္ၾက႐ံုနဲ႔အတူတူေနေနၾကတာ တရားဝင္လက္မထပ္ေသးခင္အထိေတာ့ ဒါဟာခ်စ္သူေတြအဆင့္ပဲေပါ့ ခ်စ္သူဆိုတာကလည္းဘာအာမခံခ်က္မွမ႐ွိဘူးေလ အဆင္မေျပရင္ ကြဲၾကျပန္ေရာေလ … ရည္းစားပဲ ဘာအေရးလဲ ဒီတေယာက္နဲ႔ကြဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ေပါ့ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ထပ္ျပီးliving togetherျပန္ေပါ့ အဆင္မေျပျပန္ဘူးလား ေနာက္တေယာက္ ေနာက္တေယာက္ ေနာက္တေယာက္…. ဒီလိုနဲ႔တကယ္ခ်စ္ျပီးတကယ္လက္ထပ္မယ့္သူရဲ့လက္ထဲလည္းေရာက္ေရာ လူက.. ေဟာ ဟိုက ေရခဲေသတၱာထဲမွာရက္ၾကာေနတဲ့ ဆာေတး(satay) ကင္ေတြလို(ေဘးstoreကဆာေတးကင္ေတြကိုလက္ညႈိးထိုးျပလွ်က္) အသားေတြက ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ျပဲစိစိ ဖြယ္တယ္တယ္ၾကီးေတြျဖစ္ကုန္ေရာေပါ့ကြာ ….မင္းဘာသာမင္း ကင္ပဲစားစား ဖုတ္ပဲစားစား ဘာမွအရသာမ႐ွိေတာ့ဘူး..
ဟားဟားဟား…!!!!
ဟားဟားဟား…!!!!
က်ေနာ္နဲ႔ တိုက္ေကာက သူ႕စကားကိုသေဘာက်ျပီးရယ္တယ္
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သားပဲ သူတို႕ယဥ္ေက်းမႈက ေဂ်ာက္ဂ်က္သီခ်င္းထဲကလို မယူခင္က ပဲ့ေနတာခ်ည္း
ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႔အရပ္နဲ႔သူ႔ဇာတ္နဲ႔ေတာ့ဟုတ္ေနတာပါပဲ နင္လည္းပဲ့ဖူးတယ္ ငါလည္း႐ြဲ႕ဖူးတယ္ ဆိုျပီး ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ခ်င္းမီးမႈတ္ေပါ့...
-အဲဒါေၾကာင့္ငါ့မွာအၾကံတခု႐ွိတယ္
-အင္း… ေျပာပါဦး
-ဒီလိုကြ မင္းရယ္ငါရယ္ခင္လာတာၾကာျပီေလ
-အင္း… ဟုတ္တယ္ေလ
-ဒီေတာ့ကြာ ငါလည္း အရသာမ႐ွိတဲ့ ဆာေတးကင္ေတြမစားရေအာင္
-အင္း အင္း
-မင္းလည္း ဒီႏိုင္ငံမွာ ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္တိုးသြားေအာင္...
-အင္း…
အဟိ ငါ့ကို မင္းညီမနဲ႔ေပးစားပါလား?
-ေခြးမသား!!! ငါကအေကာင္းမွတ္လို႔နားေထာင္ေနတာ
ဟားဟားဟား!!!
က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ စကားကိုေဘးကထိုင္နားေထာင္ေနတဲ့ တိုက္ေကာ ကအသံျပဲၾကီးနဲ႔ သေဘာက်ျပီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေနေတာ့တယ္ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာလက္ထပ္ျပီးမွအတူေနလို႔ရတာကြလို႔က်ေနာ္က ခပ္တည္တည္နဲ႔ေဖာထားဖူးေတာ့ ျမန္မာမ ဆိုရင္အမင္းက ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဇြတ္အထင္ၾကီးေနတာ ….
ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ က်ေနာ္လည္းျမန္မာအေပါင္းအသင္းေတာ္ေတာ္႐ွားတယ္ဆိုရမယ္ ထူးထူးျခားျခားဒီတ႐ုတ္ႏွစ္ေကာင္နဲ႔မွ လာခင္ေနတယ္ အမင္းကလူငယ္ဆိုေပမယ့္စက္႐ံုတစ္ခုက ဆူပါဗိြဳက္ဆာၾကီး လစာလည္းျမင့္တယ္ လူကအဲဗားသံုးျဖဳန္းေနေတာ့ ဘာမွအဖတ္မတင္ဘူး ခုလက္႐ွိေကာင္မေလးနဲ႔ၾကိဳက္ၾကေတာ့မွ မိန္းမယူေတာ့မယ္ဆိုျပီး လူလိမၼာလုပ္ျပီးပိုက္ဆံစုေနတာ ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ေတာ့ မဂၤလာပြဲေလးျဖစ္ျပီေပါ့
ေနာက္တေယာက္က တိုက္ေကာ ႏိုင္ငံျခားမွာ ခင္မင္မႈသက္တမ္းအၾကာဆံုး friendေတြစားရင္းထဲမွာ သူပါတယ္
သူကလူပ်ိဳၾကီး အေမအိုနဲ႔ေနေနတာ အေဖက ဟိုးသူငယ္ငယ္ကတည္းက သူတို႔မိသားစုကိုစြန္႔သြား့တယ္
လက္႐ွိသူ႔အေမနဲ႔ ျခံထြက္အသီးအႏွံေလးေတြလိုက္ေရာင္းျပီးအသက္ေမြးေနတာ သူတို႕ႏိုင္ငံ သူတို႕အေနအထားနဲ႔ စားဝတ္ေနေရးကေတာ့ ဘာမွပူပန္စရာမျဖစ္ခဲ့ဘူး သူလိုကိုယ္လို ေနလို႔ရတယ္ သူလိုကိုယ္လိုမူးလို႔ရတယ္ သူလိုကိုယ္လို႐ႈပ္လို႔ရတယ္
အေမတစ္ခု သားတစ္ခုဆိုေတာ့လည္း အေမ့ရဲ့အခ်စ္ေတြကိုအကုန္ရထားတဲ့ လူပ်ိဳသိုးငေပါၾကီးေပါ့ စိတ္ရင္းကအလြန္ေကာင္း
ခင္တဲ့လူလည္းေပါတယ္ ေခ်ာင္း႐ိုက္တဲ့လူလည္းေပါတယ္ (အေျခအေနမၾကည့္ဘဲ ဇြတ္ၾကီးဖြံေၾကာင္တတ္လို႔)
“မင္း ခုတစ္ေလာ ေတာ္ေတာ္ပိန္သြားတယ္ေနာ္ ဘာျဖစ္တာလဲ? က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဦးဟ... ေတာ္ၾကာဂိေနဦးမယ္ “တိုက္ေကာက စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔က်ေနာ့ရဲ့ ပိန္ပိန္လာေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုၾကည့္ရင္းေျပာတယ္ ။ ေျပာလည္းေျပာစရာပဲကိုး ဟိုးတစ္ေခါက္ အမင္းတို႔စက္႐ံုမွာ အတူတူအိပ္တဲ့ဗမာလူမ်ိဳးက ေကာ္ေဇာနဲ႔အိပ္ရတာကို အိုက္တယ္ဆိုျပီး ေအာက္ဆင္းအိပ္တာ မနက္မိုးလင္းလို႕အိပ္ယာထေတာ့ သူ႕ခမ်ာ အသက္က ပါမလာေတာ့ဘူး (တမူးေသာက္ျပီးအိပ္သြားတာ) ညဘယ္ခ်ိန္ကတည္းကေနေအးျပီးေသသြားတာလဲမသိဘူး အဲဒီကတတည္းက တိုက္ေကာက လန္႔ေနတာ မင္းတို႔လူမ်ိဳးေတြေတာ္ေတာ္အသက္ႏုတယ္ဆိုျပီးေတာ့.....
သံုးေယာက္သား စားလိုက္ ပြါးလိုက္နဲ႔ ခဏေနေတာ့ တိုက္ေကာ ဖုန္းကcall ဝင္လာတယ္ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔အေမေပါ့
သူ႔အေမက သူအျပင္ထြက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွစိတ္မခ် ခဏခဏဖုန္းဆက္တယ္ တြယ္တာစရာလည္းဒီသံေယာဇဥ္ပဲ႐ွိတာကိုး
အိမ္ကိုေစာေစာျပန္ခဲ့ဖို႕မွာေနပံုရတယ္ ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ညစာစားပြဲက ေဒၚေခြးမၾကီးရဲ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ေအာ့ေၾကာလန္ ေခါက္ဆြဲေတြနဲ႔ပဲျပီးသြားတယ္

၁၀နာရီထိုးေတာ့ျပန္ဖို႕ျဖစ္လာျပီ ခဏခဏေရေႏြးအိုး ေရထပ္ျဖည့္ေနရတဲ့ ကုလားစားပြဲထိုးေတြလည္း က်ေနာ္တို႕ကို ျငိဳးဘက္ရန္သူၾကီးလို ၾကည့္ေနျပီေလ..... (မ်က္လံုးစိမ္းနဲ႔ၾကည့္ပါနဲ႔လားကြယ္....ငါ ခဲနဲ႔ေပါက္ခ်င္တယ္)
“နက္ျဖန္၁၀နာရီအတိေနာ္.. ငါ တိုက္ေအာက္ကလာေစာင့္ေနမယ္ သိပ္ေနာက္မက်ေစနဲ႔...”
အမင္းကက်ေနာ့္ရဲ့ ခ်ိန္းတိုင္း နာရီဝက္အျမဲေနာက္က်ျပီးမွလာတတ္တဲ့အက်င့္ကိုသိလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာထပ္မွာေနတယ္
နက္ျဖန္ျမိဳ႕ထဲသြားျပီး အမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႔ဖို႕ခ်ိန္းထားတာ။ သြားေရးလာေရးမွာ ဒီလိုပဲနီးတဲ့အေပါင္းအသင္းကိုအပူကပ္ရတာပဲ taxiခကၾကီးတယ္ေလ။ဘတ္စ္ကားတို႕ ရထားတို႕စီးဖို႕ကလည္းေခါင္းကိုက္တယ္... ကိုယ့္အျဖစ္ကလည္းသူမ်ားေတြလို ကိုယ္ပိုင္ကားမေျပာနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ဖိနပ္ေလး ပါးျပီးစုတ္ေနတာေတာင္ မလဲျဖစ္ေသးဘူး ဘဝေပးကအဲလိုေကာင္းတာ
ပိုက္ဆံ႐ွင္းဖို႔ေခၚလိုက္တယ္ ေဒၚေခြးမၾကီးရဲ့ တခါေစ့ေစ့ၾကည့္မိ အသက္၇ ရက္တိုတဲ့ေစာက္ခြက္ၾကီးကို ေအာင့္အီးျပီးၾကည့္လိုက္ရတယ္ ၇ရက္စာတိုလည္းတိုပေလ့ေစေတာ့ ဝဋ္ေၾကြးလို႔ပဲသေဘာထားလိုက္ေတာ့မယ္ ျဖစ္ရပံုမ်ား အျခားဆိုင္ေတြကလည္း ဒီေန႔မွလာပိတ္ရတယ္လို႔
ေဒၚေခြးမပိုက္ဆံျပန္အအမ္းမွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကားေပၚတက္သြားျပီ.... အစကေတာ့ အတူတူျပန္ဖို႕ပဲ ကိစၥ႐ွိေသးေတာ့သူတို႕ကိုအရင္ျပန္ခိုင္းလိုက္ရတယ္ ျမန္မာဆိုင္မွာအလုပ္လုပ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းက သူဝယ္လာတဲ့ဖုန္းအသစ္ထဲ သီခ်င္းေလးေတြလာထည့္ေပးပါဦးဆိုတာနဲ႔ ေနရစ္လိုက္ရတယ္ ဆိုင္ခ်င္းက ကပ္ရက္ပဲကို
သူငယ္ခ်င္းအတြက္မွာထားတဲ့ေခါက္ဆြဲရေတာ့ျပန္မယ္အလုပ္မွာ ေစာေစာကထိုင္ခဲ့တဲ့ စားပြဲေပၚမွာ တိုက္ေကာဖုန္းကက်န္ေနတယ္ “ဒုကၡပဲ…ဒီေကာင္ဖုန္းေမ့ေနျပန္ျပီ...” အဲဒါသူ႔အက်င့္ပဲဖုန္းတို႕ ေသာ့တို႔ေမ့တာ..၊
စားေသာက္ဆိုင္မွာပဲသူေမ့က်န္လို႕သူမ်ား မ သြားတဲ့ ဖုန္းက မေရႏိုင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးဖုန္းဆိုရင္ အသံထြက္ရင္ျပီးေရာဆိုျပီး ခပ္ေပါေပါ ဖုန္းပဲသံုးေတာ့တယ္ ခပ္ေကာင္းေကာင္းဖုန္းေတြက သူမ်ားမ သြားကုန္ျပီကို
အိမ္ျပန္ေရာက္မွပဲ ေခၚေပးရေတာ့မယ္ က်ေနာ္လည္းသူ႔ဖုန္းကို ယူျပီးအိတ္ထဲေကာက္အထည့္မွာ
“ဝုန္း”ကနဲ က်ယ္ေလာင္တဲ့အသံၾကီးတစ္ခုေၾကာင့္ က်ေနာ္ရပ္ေနတဲ့ေျမၾကီးပါတုန္သြားတယ္
အသံက လမ္းမၾကီးေပၚကထြက္လာတာ ဆိုင္ကလူေတြလည္းစားေနတာေတြရပ္ျပီးလမ္းမဘက္ပဲအာ႐ံုေရာက္သြားၾကတယ္
တခ်ိဳ႕ပိုစပ္စုတဲ့လူေတြက အသံထြက္လာရာကိုအေျပးတစ္ပိုင္းသြားၾကည့္ၾကတယ္
“ကားတိုက္တာေဟ့... ကားတိုက္တာ..”
တစ္ေယာက္ကထေအာ္တယ္။ ေမွာင္ေနျပီဆိုေတာ့သိပ္သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရ နည္းနည္းလည္းလွမ္းေနတယ္ ဓါတ္မီးတိုင္အလင္းနဲ႔လွမ္းျမင္ေနရတာက ကုန္ကားၾကီးတစ္စီးက အိမ္စီးဆလြန္းကားေလးတစ္စီးကိုတိုက္သြားတာ
“proton ကားအျပာေလးဟ..?.” ေလာ္လီနဲ႔တိုက္တာ....!! တစ္ေယာက္က အေမာတေကာနဲ႔ေရာက္လာျပီး ဆိုင္ထဲကလူေတြကိုလွမ္းေျပာတယ္။။။။
“proton ကားအျပာေလး..?.”

“proton ကားအျပာေလး..?.”
က်ေနာ့ေခါင္းကပုတ္ေလာက္ၾကီးသြားတယ္ထင္တယ္ ။ မျဖစ္ပါေစနဲ႔... မျဖစ္ပါေစနဲ႔...


အေျပးတစ္ပိုင္းပဲ လမ္းမေပၚကို ဒုန္းစိုင္းထြက္လာတယ္ နီးလာေလေလ စိုးရိမ္စိတ္က ပိုလာေလေလ
ကိုယ့္ႏွလံုးခုန္သံ ကိုယ္ျပန္ၾကားရတဲ့ညပဲ တစ္ ဒိုင္းဒိုင္း ျမည္ေနတယ္
လူေတြအံုေနတဲ့ၾကားကအတင္းတိုးသြားျပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ….
“ျမတ္စြာဘုရား”....
က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြျပာသြားတယ္
ေစာေစာကပဲက်ေနာ့ကိုႏႈတ္ဆက္ထြက္သြားတဲ့ အမင္းတို႔ေမာင္းလာတဲ့ proton အျပာေလးက ဦးေခါင္းပိုင္းတစ္ခုလံုးေလာ္လီကားၾကီးေအာက္မွာ စိစိညက္ညက္ေၾကေနတယ္..
ေလာ္လီေမာင္းလာသူကကုလားလူမ်ိဳး..။ ေခါင္းမွာလည္း မွန္စေတြ ေသြးေတြနဲ႔ ခုမွေျခာက္အိပ္မက္ကႏိုးလာသူလို ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ေအာ္ေနတယ္
“သူတို႔လမ္းေၾကာင္းမွားတာ ဒီဘက္လမ္းေလးကိုမေစာင့္ဘဲအတင္းခ်ိဳးဝင္လာတာ ” မီးလည္းမျပဘူး က်ေနာ္ကအ႐ွိန္နဲ႔ဗ်ာ
သိၾကတဲ့အတိုင္း … ခုေတာ့သြားပါျပီ အီးဟီးဟီး…”
လူကငိုေနေသာ္လည္း အရက္နံ႕ကထြက္ေနသည္
ခုမွလာငိုေနတယ္ အျပစ္မ႐ွိသေယာင္လည္းေျပာေနေသးတယ္ ပါးစပ္ကလည္းအရည္နံ႔က တစ္ေထာင္းေထာင္း ရဲစခန္းနဲ႔လည္းနီးေတာ့ ရဲေတြခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတယ္ ambulanceကားပါေရာက္လာတယ္
ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ က်ေနာ့မ်က္စိေ႐ွ႔တည့္တည့္မွာျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ေသျခင္းတရား ယံုႏိုင္စရာမ႐ွိဘူး
ဗမာလူမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က က်ေနာ့္ကိုေတြ႔သြားေတာ့ .. “ေဟ့ေရာင္ သားၾကီး အမင္းတို႔ကားလား”?
သူ႔အသံက ေဝခြဲမရတဲ့အသံ ကားကိုမွတ္မိပံုမရ
က်ေနာ္လည္း ဘာစကားမွျပန္မေျပာႏိုင္ အာေခါင္ေတြကေျခာက္ေနတယ္ ထိတ္လန္႔အံ့ၾသမႈ မယံုၾကည္ႏိုင္မႈ
ေတြနဲ႔ လူကအိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းလမ္းေလွ်ာက္သူလို ။
အဲဒီမွာပဲ အိတ္ထဲကဖုန္းက အသံျမည္လာတယ္ တိုက္ေကာ ဖုန္းပဲ… ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္လက္ေတြကသိသိသာသာ တုန္ေနတယ္
“ၾကိဳင္းေရ…အဲဒီေလွ်ာင္ေစြးေတြဝယ္မလာနဲ႔ေတာ့ အေမ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လာေပးသြားျပီ ျပန္လာရင္ ေဘးအိမ္မွာေသာ့လာယူေနာ္ အဲဒီမွာအေမ မာေက်ာက္ေဆာ့ေနတယ္...ျပန္လာေတာ့ေနာ္... ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနျပီ ”
တိုက္ေကာတို႕အေမက ေျပာခ်င္တာေျပာျပီးဖုန္းခ်သြားျပီ.. က်ေနာ့နားထဲမွာသူ႔စကားသံေတြက မၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္
က်ေနာ့ေ႐ွ႔က ျမင္ကြင္းကိုသာ တိုက္ေကာတို႕အေမ ျမင္ႏိုင္ခဲ့ရင္...?? ျမင္ႏိုင္ခဲ့ရင္...?
က်ေနာ္ဘာစကားမွလည္းျပန္မေျပာႏိုင္ မေျပာရက္ခဲ့
တိုက္ေကာက လူေပဆိုေပမယ့္ အေမ့ကိုေတာ့သိတတ္လြန္းတယ္ က်ေနာ္ကေတာင္ တခါတခါ အိမ္မွာ ဂ်စ္ကန္ကန္
အမင္းဆိုလည္း လူေအး က်ေနာ္သိရသေလာက္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျပႆနာၾကီးငယ္ရယ္လို႔ တစ္ခါမွမျဖစ္စဖူး
သူ႔အသက္အ႐ြယ္ သူ႕ဝင္ေငြနဲ႔ သူ႔အနာဂတ္ သူလက္ထပ္ေတာ့မယ့္ခ်စ္သူ.... လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ခ်စ္သူ...
က်ေနာ္ဆက္မေတြးႏိုင္ေတာ့ဘူး ေခါင္းကအံုျပီးကိုက္ေနတယ္ ဘယ္လိုကံၾကမၼာကမ်ား ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးကို ေဆာင္က်ဥ္းခဲ့ပါလိမ့္..?
အျဖစ္အပ်က္ေတြက မယံုႏိုင္စရာ
ေလာ္လီဒ႐ိုင္ဘာကိုရဲက ေခၚသြားတာ..
တြန္႔စုတ္သြားတဲ့ ပ႐ိုတြန္အျပာေလးထဲက က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ထုတ္ယူလာၾကတာ.....
အားလံုးကိုၾကည့္ေနရတာ အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုလိုပဲ
သူတို႕အိမ္ကိုဖုန္းဆက္အသိေပးခ်င္လည္း က်ေနာ္ဘယ္လိုေျပာထြက္မလဲ ဒီစကားမ်ိဳး..? ခဏေနၾကာရင္အကုန္သိၾကေတာ့မွာပါေလ....
သူငယ္ခ်င္းဆီလည္း က်ေနာ္မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး အိမ္ကိုပဲတန္းျပန္လာလိုက္တယ္
အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး လမ္းနဲ႔ေျခေတာက္နဲ႔ ထိလို႔ထိမွန္းမသိေတာ့ ေခါင္းကအရမ္းကိုက္ျပီး လူက႐ူးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတယ္
ဒီညမွ အေမွာင္ထုေတြက ပိုျပီးၾကီးစိုးေနသလားလို႔ အဲဒီအေမွာင္ေတြမွာ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေသျခင္းတရားအျပည့္႐ွိတယ္
ေသမင္းက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကေန က်ေနာ္တို႕ေနာက္ကေန ကပ္ပါလာခဲ့လဲ?
အိမ္ကထြက္လာကတည္းကလား?
ဆိုင္မွာကတည္းကလား..?
ဒါမွမဟုတ္…. ေမြးစကတည္းကပဲလား...??
႐ွင္ျခင္းရဲ့အဆံုးက ေသျခင္းပဲဆိုေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳးအဆံုးသတ္ရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူယံုႏိုင္မလဲ?
မယံုႏိုင္လည္း ၾကံဳခဲ့ရျပီခုေတာ့...။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အနာဂတ္ေတြအားလံုး႐ုပ္သိမ္းခံလိုက္ရျပီ အားလံုးျပီးဆံုးသြားျပီ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားျပီ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းေတြလည္းမ႐ွိေတာ့ဘူး....
ျမန္မာစကားမွာ “ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ” တဲ့
ေသျခင္းမွာ အသက္ၾကီးတာ ငယ္တာမ႐ွိဘူး ခ်စ္တာမုန္းတာမ႐ွိဘူး ခ်ိန္းဆိုတာေတြ ဂတိကဝတ္ေတြ မ႐ွိဘူး.. အားလံုးကို ရိတ္သိမ္းတယ္
အခန္းျပန္ေရာက္လည္း က်ေနာ္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ မ်က္လံုးကေၾကာင္ေနျပီး မိုးလင္းကာနီးမွ တစ္ေရးေလာက္ရသြားတယ္
တိုက္ေကာဖုန္းကိုလည္း အေသပိတ္ထားလိုက္တယ္ callေတြထပ္ဝင္ေနရင္ က်ေနာ္႐ူးလိမ့္မယ္ နက္ျဖန္မွပို႔ေတာ့မယ္
မနက္ ၁၀နာရီထိုးေတာ့ ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ တိုက္ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္ေနမိေသးတယ္
..ေစာေစာထလာဖို႕မွာခဲ့တဲ့ အမင္းရဲ့ စကား နားထဲကမထြက္ေသးဘူး...
..က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ဖို႕မွာတဲ့ တိုက္ေကာရဲ့စကား နားထဲကမထြက္ေသးဘူး...
ျမန္မာဆိုင္ကသူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္ “မင္း အဲဒီကားေပၚ ပါမသြားတာ ကံေကာင္းတာေပါ့ကြာ... မဟုတ္ရင္ မင္းပါေရာျပီး မာလကီးယားေနဦးမယ္ ” တဲ့..
က်ေနာ္ကံေကာင္းျပီး ေသမင္းလက္က လြတ္ခဲ့ေပမယ့္ က်ေနာ္ဝမ္းမသာႏိုင္ပါ...
ဖုန္းျပန္ေပးတဲ့ေန႔က တိုက္ေကာတို႔အေမ က်ေနာ့ကိုၾကည့္ျပီး ငိုလိုက္တာ တက္မတတ္ပဲ
ေနာက္ျပီး အမင္း ေကာင္မေလး အဲဒီေန႔က အဲဒီသတင္းလည္းၾကားေရာ ေကာင္မေလး မူးလဲသြားတာ ေဆး႐ံုပို႔လိုက္ရတယ္
တိုက္ေကာတို႔အိမ္ေ႐ွ႕ ကို လံုးဝျဖတ္မသြားဖို႕ က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ က်ေနာ့္ကိုေတြ႔ရင္ သားကိုသတိရျပီး ငိုတဲ့သူတို႕အေမကို သနားလို႔…. ၾကာေတာ့ၾကာခဲ့ပါျပီေလ.....
………………………
[ ၾကိဳင္း ဆိုတာက ကြမ္တုန္း ဘာသာစကားနဲ႔ သားကိုေခၚတာ ၊ ေလွ်ာင္ေစြး ဆိုတာက တ႐ုတ္ေတြရဲ့ အ႐ြက္ေျခာက္ေပါင္းစံု အျမစ္ေျခာက္ေပါင္းစံု ေရာသမျပီး ခ်က္ထားတဲ့ အရည္တစ္မ်ိဳး အပူက်တယ္လို႔ဆိုတယ္... က်ေနာ္ကေတာ့ေလွ်ာင္ေစြးကို တ႐ုတ္ေတြေ႐ွ႕မွာပဲ လာစပ္ေစြးလို႔ေျပာင္ေခၚတယ္ အမႈိက္ရည္တဲ့အဓိပၸါယ္က... ေလွ်ာင္ေစြးထုပ္က အမႈိက္ထုပ္နဲ႔တူလို႔ေလ..]