အျမန္ရထားျဖစ္သည့္ အတြက္ ဘူတာတိုင္းတြင္ အခ်ိန္ၾကာၾကာ မရပ္ပါ။ ကၽြန္မသည္ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ ကေလးငယ္တစ္ဦးအား "" အန္တီ့ကို ကူညီၿပီး သၾကားပလာတာႏွစ္ခ်ပ္ ၀ယ္ေပးပါ၊ တစ္ခ်ပ္က သားစာ၊ တစ္ခ်ပ္ကို အန္ွတီ့ကို ေပးပါ "" ဟုေျပာၿပီး ေငြတစ္ဆယ္ေပးကာ ၀ယ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ကေလးငယ္သည္ ပလာတာတစ္ခ်ပ္ကို ကိုက္စားၿပီး ကၽြန္မအား ေငြငါးက်ပ္ျပန္ေပးရင္း "" ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်ပ္တည္း က်န္တယ္ အန္တီရယ္"" ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comments:
ခ်ာတိတ္အေတာ္ဆုိးတယ္။
Post a Comment