ဆုနဲ႔စူး ေက်ာင္းနဲ႔ၾကိမ္(တဂ္)

“မင္းတို႔ဗမာစကားနဲ႔ ခ်စ္တယ္ ကိုဘယ္လိုေျပာလဲ”
supervisorက ေမးလိုက္တာပါ
“ျမန္မာဆိုင္ကေကာင္မေလးကိုငါရည္းစားစကားေျပာခ်င္လို႔ကြ သင္ေပးဦး”
ေၾသာ္…ဒင္းကငါတို႔လုပ္အားခကိုလည္းေခါင္းပံုျဖတ္ေသး ငါတို႔အမ်ိဳးေကာင္းသမီးကိုလည္းအျမတ္ထုတ္ခ်င္ေနေသးတယ္ေပါ့ ရတယ္ ဒါမ်ိဳးဆိုသိပ္ကူညီေပါ့
က်ေနာ္လည္း ဗမာလိုရည္းစားစကားေျပာတာကိုသင္ေပးလိုက္တယ္ ႐ွည္ေနရင္မမွတ္မိမွာစိုးလို႔တိုတိုပဲသင္ေပးလိုက္တယ္
supervisorလည္းအသံအေနအသံထားပီေအာင္ေလ့က်င့္ျပီးအလြတ္က်က္လိုက္တယ္

ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ဆိုင္ကိုမေယာင္မလည္နဲ႔ေရာက္သြားတယ္ သူ႔အခန္းနဲ႔နီးနီးေလးကိုး
ဆိုင္ေရာက္ေတာ့အခန္႔သင့္ပဲင႐ုပ္သီးထုပ္ေတြၾကားမွာအလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကိုေတြ႔တယ္
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဆိုင္ကလူ႐ွင္းေနတယ္ သူ႔အတြက္အကြက္ပဲ အရင္ကလည္းေကာင္မေလးနဲ႔သူနဲ႔မ်က္မွန္းတန္းေနက်၊ ေမးထူးေခၚေျပာေတြ႐ွိေနက်ပါ အနီးဆံုးဆိုတဲ့ေနရာကိုသူတိုးကပ္သြားတယ္
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျပီးေကာင္မေလးကိုခ်စ္ရည္လဲ့ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနလိုက္တယ္
အသိမ္ေမြ႕ဆံုးအျပံဳးတစ္ခုကိုျပံဳးျပျပီး က်ေနာ္သင္ထားတဲ့အတိုင္း supervisorက ဗမာသံပီပီသသၾကီးနဲ႔တလံုးခ်င္းေျပာခ်လိုက္တယ္....

“ေဖ -ိုး မ” တဲ့

supervisorရဲ့ရည္းစားစကားကိုၾကားေတာ့ဇတ္ဇတ္ၾကဲေကာင္မေလးက“ဇြတ္ၾကီးပါပဲလား႐ွင္ စဥ္းစားပါရေစဦးလား ဒီကမိန္းမသားမို႔ပါ”ဆိုျပီးမမူပါဘူး လုပ္စရာ႐ွိတာပဲလုပ္ထည့္လိုက္တယ္
ျမန္မာ့အားကစားကမၻာကိုလႊမ္း မလႊမ္းေတာ့မသိဘူး ျမန္မာ့အမ်ိဳးသမီးလက္ဝါးကေတာ့ မေလး႐ွားကဘဲၾကီးရဲ့ပါးကိုအဲဒီေန႔က ပိုးစိုးပက္စက္ကိုလႊမ္းသြားတယ္
supervisorမ်က္ႏွာရဲပေတာင္းခတ္ကုန္တယ္ ေကာင္မေလးကျမန္မာျပည္ကမွာထားတဲ့င႐ုပ္သီးအနီမႈန္႔ေတြကိုထုပ္ေနရင္းတန္းလန္းကိုး ၾကည့္ရတာပါး႐ိုက္ခ်င္စိတ္က လက္အေဆးကိုေတာင္မေစာင့္ႏိုင္႐ွာဘူး တန္းျပီးတြယ္ထည့္လိုက္တာ
(ေကာင္မေလးေရ so sorryပါကြယ္ မင္းကိုတကယ္ေျပာရဲတယ္မထင္လို႔ပါ)

အဲဒီေနာက္ပိုင္း supervisorလည္းအခန္းေျပာင္းသြားပါေရာ ႐ွက္လို႔တဲ့
အဲဒီေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္လည္းအလုပ္ေျပာင္းရပါေရာ ခြ်န္တြန္းလုပ္လို႔တဲ့

ဒီလိုပါပဲ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကအမ်ားၾကီးလည္းမဆိုးသလို အမ်ားၾကီးလည္းမေကာင္းပါဘူး
ကိုၾကီးရီႏိုကဆုနဲ႔စူးဆိုျပီးေက်ာင္းတုန္းကအမွတ္တရျဖစ္ခဲ့တာေတြေရးဖို႕တဂ္လာတယ္
ေက်ာင္းအေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ နား႐ြက္ဆြဲထိုင္ထလုပ္ရတာ၊ ခံုေပၚမတ္တတ္ရပ္ရတာ ၾကိမ္လံုးစာမိတာေတြပဲ ထပ္ေနလိမ့္မယ္ထင္တယ္ ဒါေပမယ့္ ေရးလိုက္ပါမယ္ ..
………......

ေန႔လည္ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တစ္ခုမွာပါ က်ေနာ္တို႔ေဘာ္လံုးကန္ၾကတယ္ နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္အီးေပါေလာေတြမ်ားတဲ့
E အခန္းကေကာင္ေတြနဲ႔ကန္ၾကတာပါ
အဲလိုနဲ႔တစ္ခ်က္မွာက်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကန္ထည့္လိုက္တဲ့ေဘာလံုးက Eအခန္းက ေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ့ဖင္ကိုဒိုင္းကနဲသြားထိတယ္ အဲေကာင္လည္း စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ျပန္လွည့္လာျပီး
သူ႔ေနာက္တည့္တည့္မွာ႐ွိေနတဲ့က်ေနာ့္ကို ေဆာင့္တြန္းပါေတာ့တယ္ က်ေနာ္ယိုင္ထြက္သြားတယ္

“ေဟ့ေရာင္..ငါကန္တာမဟုတ္ဘူး မင္းလူမွားေနျပီ”

စကားေတာင္ဆံုးေအာင္မေျပာရဘူး ေဒါသအရမ္းထြက္ေနတဲ့အဲေကာင္က က်ေနာ့္မ်က္ခြက္ကိုလက္သီးေတြအတြဲလိုက္ပစ္သြင္းလိုက္ပါတယ္ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး က်ေနာ့္မ်က္လံုးထဲမွာ twinkle twinkle little starေတြအလ်ားလိုက္လက္သြားပါတယ္။
စက္ေသနတ္ပစ္သလိုသူ႔လက္သီးခ်က္ေတြကေတာ္ေတာ္ျမန္ပါတယ္ က်ေနာ့္ဘက္ကအခံၾကီးသက္သက္
ဒီလိုနဲ႔တစ္ခ်က္မွာ က်ေနာ့္ကိုထိုးေနရင္းကေနလွမ္းကန္ေတာ့ သူ႔ေျခေတာက္ကိုက်ေနာ္မိသြားတယ္ လက္က်န္ရပ္ေနတဲ့အျခားတစ္ဖက္ကို က်ေနာ္လွမ္းကန္ထည့္လိုက္ေတာ့ အဲေကာင္ သဲေတြၾကားထဲပံုကနဲေလးဘက္ေထာက္က်တယ္

က်ေနာ္လည္းရတဲ့အခြင့္အေရးကိုလက္လြတ္မခံဘဲ သူ႕ဇက္ပိုုးကို ဖေႏွာင့္နဲ႔ ခုန္ျပီးအားကုန္ေဆာင့္နင္းခ်လိုက္တယ္ အသံေတာင္မထြက္ဘူး သူ႔မ်က္ခြက္က သဲထဲမွာနစ္သြားတာ
တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ပြဲျပီးသြားတယ္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကျပန္ေျပာျပတယ္ အဲေကာင့္အေဖက ကရာေတးဆရာၾကီးတဲ့ သင္တန္းေတာင္ဖြင့္ထားတာတဲ့ အဲေကာင္ဆိုလည္း ခါးပတ္ အနီလား အစိမ္းလားမသိဘူး ရထားတာတဲ့ က်ေနာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ငါ့အေဖက ဘာကရာေတးမွမတတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ငါကအျမဲတမ္း ဗန္ဒိန္း(jean-claude Van Damme)ကားၾကည့္တယ္လို႕

fighterႏွစ္ေကာင္ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ကိုယ့္ခံုေပၚကိုယ္မတ္တတ္ရပ္ရတယ္
တစ္ေယာက္ကိုၾကိမ္သံုးခ်က္မိတယ္ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ေက်နပ္တယ္ က်ေနာ့္အတန္းပိုင္က လူပိန္သလိုေဒါသပိန္တယ္ ကိုင္တဲ့ၾကိမ္လံုးကလည္း လူနဲ႔လိုက္ေအာင္ေသးတယ္(အဲ..စပ္ေတာ့စပ္တယ္) ဟိုေကာင့္အတန္းပိုင္က လူၾကီးသလိုေဒါသလည္းၾကီးတယ္ ကိုင္ထားတဲ့ၾကိမ္လံုးကလည္း ႏွစ္လံုးပူး အယ္ေနတာပဲ

“ကရာေတးဆရာၾကီးရဲ့သားကို ငါတို႔အခန္းကသားၾကီးတြယ္ထည့္လိုက္တာ အသံေတာင္မထြက္ေတာ့ဘူးေဟ့” ဆိုျပီး အတန္းေဖၚေတြကလိုက္ေၾကာ္ညာေတာ့ က်ေနာ္heroၾကီးျဖစ္လို႔ေပါ့ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ မွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
“ဟိုက္..heroၾကီးအခြက္ဖူးေယာင္ေနပါေပါ့ ေစာေစာကေတာ့ေသြးပူေနလို႔နာရေကာင္းမွန္းမသိဘူး ခုမွဘုေတြေရာ ညိဳမဲတာေတြေရာေပါင္းထြက္လာတာ အိးးး ေတာ္ေသးတယ္ အတန္းေဖၚေတြမေတြ႔လိုက္တာ” အဲလိုနဲ႔ေနာက္ေန႕ေက်ာင္းပ်က္တယ္ heroရဲ့ဘုထြက္ေနတဲ့အခြက္ကိုသူမ်ားျမင္လို႔မျဖစ္ဘူးေလ...။
………………..

“နက္ျဖန္ေန႔တစ္ဝက္ပဲတက္ရမွာ ေက်ာင္းေျပးရေအာင္ကြာ မင္းအိမ္ကဂစ္တာေရာသီခ်င္းစာအုပ္ေရာ မခဲ့ ငါလည္း မခဲ့မယ္”
သူငယ္ခ်င္းက်ေနာ့္ကိုႏွစ္ခါမညႇိရပါ အဲဒီစကား သူမေျပာရင္ေတာင္က်ေနာ္ေျပာေတာ့မလို႔ပါ
ေနာက္ေန႔ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းလည္းထိုးေရာ က်ေနာ္တို႔လည္း
႐ႈခင္းသာကိုတန္းေရာက္ပါေလေရာေပါ့ သူငယ္ခ်င္းက အေအးဆိုင္ဘက္ေျပးျပီး အဆာေျပစားဖို႔သြားဝယ္တယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ဆိုလို႔တီးလို႔ေကာင္းမယ့္ေနရာတစ္ခု႐ွာတယ္

ဒီလိုနဲ႔ျခံဳတစ္ခုကိုအေရာက္မွာေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စံုနဲ႔ ျမက္ပင္ေတြၾကားဝမ္းလ်ားေမွာက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္တယ္ သူ႔ပံုစံက ပစ္ကြင္းေကာင္းေကာင္းရဖို႔ ရန္သူဆီကိုနီးသထက္နီးေအာင္ၾကိဳးစားခ်ဥ္းကပ္ေနတဲ့ ကြန္မန္ဒိုတစ္ေယာက္လို က်ေနာ္အနားကပ္လာတာလည္းသိေရာ က်ေနာ့္ဘက္လွည့္ျပီး အသံမထြက္ဖို႔ပါးစပ္ကိုလက္ညႇိဳးနဲ႔ေထာက္ျပတယ္ ျပီးလည္းျပီးေရာေ႐ွးတူ႐ႈကို မ်က္စပစ္ျပတယ္
သူမ်က္စပစ္ျပတဲ့ေနရာကိုက်ေနာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားပါးပါး….
သမၼာက်မ္းစာေတြထဲမွာပဲဖတ္ဖူးတဲ့ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ၾကီးတစ္ခုျဖစ္တည္ေနပါေပါ့လား
အားေတာ့နာတယ္ ဒါေပမယ့္ အစအဆံုးထိုင္ၾကည့္ေပးလိုက္တယ္ အဟိ

ျမင္ကြင္းက အသက္၁၈ႏွစ္ေအာက္မၾကည့္သင့္တဲ့ျမင္ကြင္းမဟုတ္ပါဘူး အေတြ႕အၾကံဳသိပ္႐ွိပံုမရတဲ့ စံုတြဲက အနမ္းနည္းနည္း စကားမ်ားမ်ားနဲ႔ပဲခ်ိန္းဆိုျခင္းအမႈျပီးေနတာပါ
ျပီးလည္းျပီးေရာ ကြန္မန္ဒို ေက်ာင္းသားကၾကံဳးဝါးတယ္ (မခ်ိတင္ကဲ ရင္ေခါင္းသံၾကီးနဲ႔ အားမလိုအားမရေျပာတာပါ ျခံဳထဲကျမက္ေတြကိုလက္နဲ႔ၾကံဳးျပီး ပါးစပ္ထဲထည့္ဝါးတာမဟုတ္ပါဘူး)
“ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ေကာင္ ငါသာဆိုရင္ေတာ့လား”တဲ့
အံ့တၾကိတ္ၾကိတ္သူ႕ကိုၾကည့္ျပီးက်ေနာ္လန္႔လာတယ္ ဒီကိစၥမ်ိဳးကအႏၱရာယ္ၾကီးတယ္ေလ တ႐ွိန္႐ွိန္နဲ႔အလ်ံညီးညီးမီးထေတာက္ေနတဲ့သူ႔ႏွာေခါင္းကမီးကိုဘယ္ေရပိုက္ကမွျငိမ္းသတ္ႏိုင္မယ္မထင္
ဘူး အဲဒါနဲ႔ အျမန္ဆံုးပဲထြက္လာလိုက္တယ္

စားစရာသြားဝယ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေရာက္လာေတာ့ အရိပ္ေအးေအးခံုတန္းတစ္ခုမွာထိုင္လိုက္တယ္ သီခ်င္းစာအုပ္ကိုအက်အနေနရာခ်ျပီး ဂစ္တာစတီးမယ္အလုပ္မွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔မလွမ္းမကမ္းေနရာတစ္ခုကေန က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔အသံၾကီးတစ္သံထြက္လာတယ္

“ဦးဘေကာင္းသည္ အအိပ္ၾကမ္းေသာ အပ်ိဳစင္ေလး အညိဳ၏ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားအသားအစိုင္အခဲမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရသည့္ခဏ၌ ရင္ထဲတြင္ ေျခာက္ကပ္လာကာေရဆာသလိုပင္ျဖစ္လာသည္ ေနာက္ဆံုး စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရာဂဘူလီးစီးေနသည့္ ဦးဘေကာင္းသည္ အညိဳ၏အခန္းတြင္းသို႔ဝုန္းကနဲဝင္ေရာက္သြားေလသည္
ထို႔ေနာက္…….
ထို႔ေနာက္…….

က်ေနာ္နဲ႔က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္(ေန႔တိုင္းပ်င္းဖို႔ေကာင္း
ေအာင္ျမင္ေနၾကရတဲ့မ်က္ႏွာႏွစ္ခုကိုပဲ ထပ္ျပီး ထူးသလိုဆန္းသလိုၾကည့္မိၾကတယ္) ဒီအသံကိုႏွစ္ေယာက္စလံုးမွတ္မိတယ္ က်ေနာ္ေဆာ္ပေလာ္တီးထားတဲ့(က်ေနာ့္ကိုလည္းေဆာ္ပေလာ္တီးထားတဲ့) ကရာေတးေက်ာ္ၾကီးရဲ႕အသံ
ဒီေကာင္ဘယ္ကအျပာစာအုပ္ေတြရလာလဲမသိဘူး အသံအက်ယ္ၾကီးနဲ႔ေအာ္ဖတ္ေနတယ္ က်ေနာ္တို႔လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပါတယ္ တစ္ေယာက္က သူေအာ္က်ယ္ ေအာ္က်ယ္ေအာ္ဖတ္တာကိုသေဘာအက်ၾကီးက်ျပီး တဝါးဝါး တဟားဟားနဲ႔ရယ္ေနတယ္ ေနာက္တစ္ေကာင္ကေတာ့feelတက္ေနေလရဲ့

“မျဖစ္ဘူး ဒီေကာင့္ပါးစပ္ကို ေျခမန႔ဲသြားဆို႔ေပးရမယ္”
သူတို႔ဆီက်ေနာ္ေလွ်ာက္သြားတယ္
“ဒီမွာေဟ့ေရာင္ မင္းေစာက္သံနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဒုကၡမေပးနဲ႔ ငါတို႔ဒီမွာသီခ်င္းဆိုလို႔မရဘူး”
“မင္းဘာသာမင္း ေဝးေဝးသြားဆိုပါလား ဒါမင္းအေဖပိုင္တဲ့ေျမလား”
က်ေနာ့္ကိုဘုၾကည့္ၾကည့္ျပီးငနဲကျပန္ေအာ္တယ္ (ဘုၾကည့္ၾကည့္တယ္ဆိုတဲ့စကားကလည္း႐ွင္းရခက္ပါတယ္ အၾကည့္မွာဘုၾကီးတစ္ခုပါေနတာမဟုတ္သလို ၾကည့္တဲ့လူကလည္း ေက်ာကုန္းမွာဘုၾကီးေပါက္ေနတဲ့လူမဟုတ္ပါဘူး ထားေတာ့ ထားေတာ့)
ဒီတစ္ခါေတာ့က်ေနာ္စတင္ျခင္းအလွည့္ပါ ထိုင္ေနတဲ့သူ႕ကိုေျပးျပီးထိုးထည့္လိုက္တယ္

စာအုပ္ေရာလူေရာေနာက္ကိုလန္က်တယ္ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ျပန္ထတယ္ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ခါးပတ္အနီလား အစိမ္းလားမသိတဲ့ေကာင္နဲ႔ ဗန္ဒိန္းရဲ့အမာခံပရိတ္သတ္ အၾကိတ္အနယ္ တဖုန္းဖုန္းတဒိုင္းဒိုင္းေပါ့
ေဘးကသူ႕သူငယ္ခ်င္းေရာ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေရာဝင္မပါဘူး ဘေဘာထားၾကီးမားစြာနဲ႔ပဲထိုင္ၾကည့္ေနၾကတယ္
ပြဲလည္းျပီးေရာထံုးစံအတိုင္းဟိုေကာင္ေမွာက္တယ္
ထံုးစံအတိုင္း အဲဒီသတင္းက အတန္းပိုင္နားကိုေပါက္တယ္
ထံုးစံအတိုင္း တေယာက္ၾကိမ္သံုးခ်က္ မိတယ္
ထံုးစံအတိုင္း သားၾကီးက heroျဖစ္ျပန္တယ္
ထံုးစံအတိုင္းheroၾကီးအခြက္ ဖူးလို႔ေယာင္လို႔ေပါ့ခင္ဗ်ာ..

ကဲ …ဆိုင္သလားေတာ့မသိဘူး ေရးေတာ့ေရးလိုက္ျပီကိုရီႏိုေရ အမ်ားၾကီးမဆိုးသလိုအမ်ားၾကီးလည္း မေကာင္းတဲ့က်ေနာ့္လိုေက်ာင္းသားအဖို႕“ဆု”ဆိုတာခ်ိဳ(ဂ်ိဳ)နဲ႔လားေပါ့ခင္ဗ်ာ ေက်ာင္းလို႔ေျပာလိုက္ရင္က်ေနာ့္မွာၾကိမ္လံုးခ်ည္းေျပးျမင္ေနရတယ္ေလ ေက်နပ္ႏိုင္ပါေစ။ ။

ေနာက္ေန႔ေတြက်ရင္မဟာဆန္တဂ္ေၾကြးဆပ္ရဦးမယ္